Yüz il sonra

Postun adını "Axmaqlığın yüz ili" qoymaq istəyirdim. Sonra fikirləşdim, mən nə 90 yaşlı qoca (pedofilliyindən şübhələndiyimiz) Nobel mükafatçısı, nə də Dədə Qorqud deyiləm ki, daha sonra seçdiyim ada görə peşman olum. Nəysə, hazırsınızsa, başlayaq:

• Bulvarda adına  muzey tikilməyən əşya, mövzu qalmayacaq. Hətta muzeyin də muzeyi olacaq. Muzeylərə yer çatmadıqca bulvarı uzadacaqlar. Xəzər dənizi də bu missiyaya kömək məqsədi ilə geriyə çəkiləcək.
• Təhsil tam distant üsulla olacaq. İnstitutların tarixi binalarında ancaq administrasiya fəaliyyət göstərəcək. Nəvə-nəticələrimiz məktəbə, instituta ancaq iki dəfə - sənəd verəndə və diplom alanda ayaq basacaqlar. ADPU-da oxuyan qızlar nənələrindən irsən keçən instiktə uyğun olaraq instituta gedən yolda svetafora məhəl qoymayacaqlar.
• Ermənilərlə aramız düzəlməyəcək, hansısa yunan-yəhudi qarışığı olan biri dolmanı fast-fooda çevirərək, global restoranlar şəbəkəsi quracaq. Ermənilər onu  beynəlxalq məhkəməyə verəcək, biz də hər ikisini. Məsələ öz həllini tapmamağa davam edəcək.
• Qarabağ məsələsi də həll olunmamış qalacaq, hər bayramı millətimiz "Gələn il bu günü Qarabağda qeyd edək" cümləsi ilə başa vuracaq. Cümlə  atalar sözünə çevriləcək.
• "Hop-hop namə" öz aktuallığını qoruyub saxlayacaq.
• Tarix fənnini heç kim öyrənməyəcək. Həqiqəti (yalanı?) biləndə fəxr etmək olmur axı.
• Kitab yazan olmayacaq. Nəyə lazım?
• Kitab oxuyan olmayacaq. Kimə lazım?

P.S. Yazdığım bəndlərdən hansısa baş versə və blogspot.com o vaxtacan işləsə (heç inanmağım gəlmir), bir sözlə, bu post kiminsə əlinə keçsə, bilin ki, mən nə gələcəyi görürəm, nə satirik şairəm, nə də bir şey. Sadəcə yüz il əvvəl olanların sabit qalacağına (düşüncə mənasında) möhkəm inamım olub.