Olur ki, bir əsəri oxuyub qurtarırsan və bilirsən ki, onu və onun yaratdığı hissləri heç vaxt unutmayacaqsan. Təəssüratlar isə o qədər çox olur ki, yeni kitaba başlamaq istəmirsən. "Böyük Qetsbi" də həmin əsərlərdən, Fitzcerald isə növbəti sevimli yazıçım oldu. Deyilənə görə ,"Böyük Qetsbi" adı Fitzceraldın qəhrəmanına olan ironik münasibətini əks etdirir, kitabın üzqabığı isə əsər yazılmamışdan əvvəl çox da məşhur olmayan Frensis Kuqat adlı rəssam tərəfindən hazırlanmışdı. Fitzcerald kitabın üzünü o qədər bəyənib ki, naşirinə şəkli əsərinə "cızdığını" yazmışdı.
***
"Böyük Qetsbi" əlçatmaz arzu və sevgi haqqındadır.
Xəyallarda yaşayan ideal insanın heç də ideal olmaması haqqındadır.
Sadəlövhlüyün və məqsədyönlüyün ziddiyəti haqqındadır.
Fitzceraldın özünün dediyi kimi, laqeyd insanların əşyaları və insanları sındırmaqları haqqındadır.
Səhv məqsədlərin səhv yollara apardığı haqqındadır.
Böyük Qetsbinin böyük xülyaları, böyük sevgisi və böyük tənhalığı haqqındadır.
***
Elə əsərlər də var ki, onların ilk və sonuncu cümlələri həmişəlik yaddaşında qalır:
Qetsbi yaşıl işığa inanırdı, ildən-ilə uzaqlaşan sonsuz gələcək xoşbəxtlik işığına. Qoy, o, bu gün əlindən qaçsın, eybi yoxdur - sabah biz daha da sürətlə qaçacayıq, əllərimizi daha çox uzadacayıq... Və gözəl səhərlərin birində...
Beləcə axınla mübarizə apararaq qabağa üzməyə çalışırıq, o, isə yenə də və yenə də bizim kiçik gəmilərimizi geriyə, keçmişə aparır.
Beləcə axınla mübarizə apararaq qabağa üzməyə çalışırıq, o, isə yenə də və yenə də bizim kiçik gəmilərimizi geriyə, keçmişə aparır.
P.S. Əsəri oxuyanda assosiasiyalarımı da paylaşmaq istəyirəm:
- 2013-cü ildə çıxacaq filmin trailerini görmüşdüm deyə, Qetsbini Leonardo Di Kaprio kimi təsəvvür edirdim.
- Qetsbinin villası və oraya axışan qonaqlar Cek Londonun gözəllik rançosunu xatırlatdı.
- Qetsbinin özünü hərdən J.Ostinin Mr. Ventfortuna bənzədirdim, amma onun daha qürursuz, daha sadəlövh versiyasına.
